Η εθνική ομάδα συνεχώς σε άμυνα

Αγαπημένο μου ημερολόγιο, η Εθνική Ελλάδος για να διαγράψει μια πιο θετική πορεία στην Ε.Ε., στο προσεχές μέλλον πρέπει να πάψει να είναι αμυντική και να περάσει στη γόνιμη επίθεση.

05.09.09 ΣΑΒΒΑΤΟ

Το βράδυ του Σαββάτου δύο ήταν τα θέματα που μονοπώλησαν το ενδιαφέρον του κοινού. Από τη μια η συνέντευξη του πρωθυπουργού στην 74η ΔΕΘ σχετικά με τον οικονομικό απολογισμό της πενταετίας της διακυβέρνησης της ΝΔ και από την άλλη το παιχνίδι της Εθνικής Ελλάδος με την Ελβετία σε... βασιλικό γήπεδο.

Η αίσθηση που είχες πηγαίνοντας από την πολιτική ομιλία στο ποδοσφαιρικό θέαμα ήταν γεμάτη με θλίψη και ανάμεικτα συναισθήματα. Εάν θεωρήσουμε τη χώρα σαν μια διευρυμένη ομάδα ποδοσφαίρου, μπορούμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι ο προπονητής της εθνικής «ομάδας» μιλάει σίγουρα άλλη γλώσσα από τους παίκτες και οι αρετές της κρίνονται περισσότερο στην άμυνα παρά στην επίθεση.

Ποια είναι τα χαρακτηριστικά στοιχεία μιας τακτικής που στηρίζεται στο φόβο και στην ανασφάλεια; Είναι η συντήρηση, το διαλυτικό παιχνίδι, οι άσκοπες μπαλιές, η σκληρή άμυνα που πηγάζει από την αδυναμία για ολοκληρωμένη επίθεση και η επίκληση της θεάς Τύχης προκειμένου κάτι από όλα αυτά να πιάσει για να μην αποκλειστεί η ομάδα. Πίσω από αυτή την τακτική της άμυνας κρύβεται μια αδιαπραγμάτευτη αλήθεια. Μια αλήθεια που θέλει τους πρωταγωνιστές του παιχνιδιού να μη δένουν ως σύνολο, να μην είναι εξαιρετικοί παίκτες, να παίζουν μέτριο ποδόσφαιρο και να αδυνατούν να «φύγουν προς τα εμπρός». Μπορεί η τύχη να τους χαμογέλασε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2004, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι κατόρθωσαν να εκμεταλλευτούν τη νικηφόρα πορεία και να την κάνουν μόνιμη εξέλιξη σε ένα θεαματικό άθλημα.

Δυστυχώς, ακριβώς αυτά τα χαρακτηριστικά -μαζί με τη διαφθορά- διακρίνουν και τη σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ. Μια κυβέρνηση που χωρίς να κάνει απολύτως τίποτα κέρδιζε μόνιμα στις δημοσκοπήσεις τα προηγούμενα 4 χρόνια. Που δεν εκμεταλλεύτηκε τη λαϊκή εντολή για μεταρρυθμίσεις και επιθετική πολιτική ανάπτυξης και ζητά ξανά στήριξη σαν ανασφαλές μαθητούδι το οποίο ζητάει επιβεβαίωση από τη δασκάλα του για να προχωρήσει στην τάξη. Που επαναπαύτηκε στην άμυνα, αφήνοντας τις ελλείψεις, την ανοργανωσιά και την εσωτερική διαμάχη να σέρνουν το δικό τους χορό, ανίκανη να θέσει αλλά και να εφαρμόσει μια συνεπή δράση σε σχέση με τα μεγάλα λόγια και τις εξαγγελίες που προηγήθηκαν. Μια κυβέρνηση της οποίας ο πρωθυπουργός φαίνεται ότι έρχεται από άλλη χώρα, μιλάει άλλη γλώσσα και έχει διαφορετική νοοτροπία, ανίκανος να εμπνεύσει αλλά και να επιβάλει το μεγαλειώδες σχέδιό του στους συνεργάτες του.

06.09.09 ΚΥΡΙΑΚH

Και ξαφνικά, ο δικός μας από μηχανής Θεός, αυτή η ελληνική εφεύρεση που εμφανιζόταν στις τραγωδίες για να «σώσει» την παράσταση από το αδιέξοδο που κυριαρχούσε στο μυαλό του δημιουργού, η διεθνής οικονομική κρίση, χτύπησε και την εθνική ομάδα. Τώρα που τα προβλήματα διογκώνονται, που οι λύσεις κρίνονται επιτακτικές, που τα ψέματα, οι αναβολές και η αμυντική τακτική δεν καλύπτουν τα κενά που έχουν δημιουργηθεί, τώρα αναδύονται ολοκάθαρα οι ελλείψεις της τακτικής που ακολουθούνταν. Τώρα αναδύονται η μετριότητα και η έλλειψη θάρρους, η ανικανότητα και η ατολμία, η έλλειψη γνώσης αλλά και εμπειρίας. Μαθημένοι ως χώρα να είμαστε της τελευταίας στιγμής, να αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα όταν μας χτυπήσουν την πόρτα και αδυνατώντας να πάρουμε παραδείγματα από τους διπλανούς, υιοθετούμε την τακτική του στρουθοκαμηλισμού για να αποφύγουμε την παραδοχή. Μια παραδοχή που συμπαρασύρει όλα τα κόμματα και τις κυβερνήσεις των τελευταίων τριάντα χρόνων. Μια παραδοχή που κάνει όλο το σύστημα συνένοχο στην ανεπάρκεια. Και που προκηρύσσοντας εθνικές εκλογές δεν προοιωνίζεται νέα στρατηγική και νέα αναπτυξιακή πολιτική, αλλά μια νέα άμυνα πάνω σε άλλα χρώματα.