Τηλεοπτικές ακροβασίες

Η εβδομάδα που προηγήθηκε και αυτή που έπεται ταυτίστηκε από τη μία με τη διεξαγωγή των δύο πολιτικών debate και από την άλλη με την έναρξη σχεδόν όλων των ψυχαγωγικών εκπομπών στην ιδιωτική τηλεόραση. Παρακολουθώντας τις δύο τηλεοπτικές τάσεις ερχόμαστε αντιμέτωποι με την επικίνδυνη ακροβασία της νέας τηλεοπτικής εποχής, έτσι όπως αυτή διαγράφεται.

Πολιτικός προστατευτισμός

Πολλοί κατηγόρησαν τον Μπαράκ Ομπάμα για προστατευτισμό της αμερικανικής οικονομίας για να εξέλθουν οι ΗΠΑ από την κρίση, κανείς όμως δεν μπορεί να του καταλογίσει ότι έτυχε εκ προοιμίου καλύτερης ή ευνοϊκότερης μεταχείρισης από τα ΜΜΕ κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας. Πιστή η Αμερική στην κοινωνία του θεάματος και της εμπορευματοποίησής της, μετατρέπει την εικόνα των πολιτικών σε θέαμα, αλλά, από την άλλη, για χάρη και της τηλεθέασης δεν διστάζει να ασκήσει έντονη κριτική, να θέσει ερωτήματα δύσκολα και να στριμώξει τους εκάστοτε υποψηφίους. Με αυτό τον τρόπο η τηλεόραση δεν διαπλέκει τα συμφέροντά της, που δεν είναι άλλα από την εμπορική επιτυχία και τη δημοσιογραφική αξιοπιστία, ικανοποιώντας τους πολιτικούς και τις βλέψεις τους. Στην Ελλάδα, όμως, οι πολιτικές τηλεοπτικές εκπομπές, αλλά κυρίως τα προεκλογικά debate, είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την πολιτική εξουσία και τις αγκυλώσεις της. Γι’ αυτόν το λόγο οι δημοσιογράφοι του πολιτικού ρεπορτάζ συμφωνούν πάντα άμεσα ή έμμεσα -παρ’ όλο που φέτος έγινε ένα βήμα παραπάνω προς τη βελτίωση της τηλεμαχίας- με τη διατήρηση των προσυμφωνημένων ενοτήτων και των βατών ερωτήσεων προς τους πολιτικούς. Ενάντια στην εμπορική πολιτική του οποιουδήποτε τηλεοπτικού σταθμού, που αναζητά την τηλεθέαση -και η κρατική τηλεόραση συμμετέχει σ’ αυτό το πανηγύρι, τόσος ντόρος γίνεται για τη Eurovision, που υποτίθεται ότι φέρνει νούμερα-, οι δημοσιογράφοι, σφιχταγκαλιασμένοι με την πολιτική και την εξουσία της, χορεύουν ένα βαρετό τανγκό σε χαμηλούς τόνους. Έτσι συντηρείται η βεβαιότητα ότι ακόμα και στις πιο δύσκολες χορευτικές φιγούρες και οι δύο θα παραμείνουν στη σκηνή. Χωρίς φυσικά να ενοχλούνται εάν όλοι οι υπόλοιποι έχουν πάει για ύπνο.

Ψυχαγωγική ευτέλεια

Και από την άλλη πλευρά, οι οικονομικές δυσχέρειες φέρνουν τους τηλεοπτικούς σταθμούς στη δύσκολη θέση αναζήτησης της σολομώντειας λύσης. Επιθυμώντας τα υψηλά νούμερα τηλεθέασης για το κανάλι τους, αλλά και μείωση του προϋπολογισμού τους, έχουν φορτώσει στο πρόγραμμά τους φθηνές λύσεις, επιλεγμένες χωρίς ίχνος αισθητικής. Με γνώμονα το κέρδος και μόνο αυτό, έχουν απομακρύνει όλες τις εκπομπές λόγου, πολιτισμού, αλλά και ενημέρωσης, που θέλουν συνήθως προετοιμασία, καταρτισμένους ανθρώπους και στελεχιακό δυναμικό, και έχουν στραφεί σ’ αυτή την περίφημη συνταγή του αεί κουτσομπολεύειν. Ξεκινώντας από το χάραμα, πλέον, μέχρι και νωρίς το απόγευμα, νεαροί και όχι πάντα χαριτωμένοι κλώνοι μιας αρχικής περσόνας, συνήθως κακοπληρωμένοι, εμφανίζονται σε όλους τους δέκτες προσπαθώντας να μας κάνουν να περάσουμε καλά. Με επιδόσεις στο κουτσομπολιό -διεθνές και ελληνικό-, ανακύκλωση των τηλεοπτικών πεπραγμένων, αλλά και στροφή στη μαγειρική με κάθε τρόπο, τον αγρότη, τη νοικοκυρά, το ναύτη, τον γυψαδόρο και την περιπτερού, η ψυχαγωγία μετατρέπεται σε ένα ατέλειωτο δράμα.