Καλοκαίρι με φίλους

Αγαπημένο μου ημερολόγιο, δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να περάσεις τις καλοκαιρινές διακοπές σου από το να βρίσκεσαι με φίλους.
25.07.09 ΣΑΒΒΑΤΟ
Το Σαββατοκύριακο που μόλις πέρασε ο σημαντικός ζωγράφος και πρώην πρύτανης της ΑΣΚΤ κ. Χρόνης Μπότσογλου εξέθετε μια σειρά από καλοκαιρινά του σχέδια (φωτό) στην γκαλερί «Citronne», στον Πόρο. Τα σχέδια εκ πρώτης όψεως σου έδιναν την εντύπωση ότι φτιάχτηκαν μέσα από μια διαδικασία θερινής ραστώνης, την ιερή εκείνη στιγμή της μεγάλης απραξίας, που άλλοι κοιμούνται και άλλοι διαβάζουν. Τα «παιχνίδια», όπως ονόμασε τα σκίτσα του ο ίδιος ο ζωγράφος, αποκάλυψαν μια σειρά από καλά κρυμμένους θησαυρούς από τη στιγμή που άρχισε εκείνος να μιλά για αυτά. Με λιτότητα, απλότητα και κυρίως συναίσθηση του έργου και του χρόνου που έχει περάσει από πάνω του, ο δάσκαλος των ζωγράφων των επόμενων γενεών έδωσε με δυο λέξεις του το απαύγασμα της σοφίας της δικής του ζωής. Για να κατακτήσεις την τέχνη σου, πρέπει να τη σπουδάσεις, είπε και αμέσως ο χρόνος κύλησε στα χρόνια της δικής του μαθητείας.
Μίλησε για τους κοντινούς του ανθρώπους, τους στενούς φίλους, με τους οποίους αντάλλαξε όνειρα και εμπειρίες, σκέψεις και προβληματισμούς, αλλά και μοιράστηκε την καθημερινότητά του.
Οι φίλοι είναι ο πιο στενός πυρήνας της ύπαρξης, αυτός που σε συντροφεύει ακόμα και όταν οι φίλοι σιγήσουν, ακόμα και όταν τα χρόνια περάσουν. Όλα έγιναν ως σχεδιάσματα παρέας, είπε μιλώντας και για τα συγκεκριμένα έργα αλλά και για σημαντικά έργα παλιότερα, όπως είναι οι διάσημες προσωπογραφίες του· τις οποίες με περισσή ειλικρίνεια μας αποκάλυψε ότι τις έκανε μόνο για φίλους και μετά τους τις δώριζε, διότι ήταν προϊόν συναισθήματος. Και η ζωή του κάπως έτσι κυλάει μέσα στη θαλπωρή που μόνο οι δεσμοί καρδιάς μπορούν να δώσουν.
26.07.09 ΚΥΡΙΑΚH
Και αφού αυτό το ημερολόγιο είναι το τελευταίο λίγο πριν από την καλοκαιρινή ανάπαυλα, σκέφτηκα να αφιερώσω αυτόν το μικρό χώρο στους φίλους και στους ανθρώπους που μας κάνουν πάντα να γινόμαστε καλύτεροι επειδή ακριβώς δεν μας κρίνουν. Έχοντας εμπνευστεί από τη στάση ζωής του κ. Μπότσογλου απέναντι στους δικούς του φίλους, θα ήθελα αυτό το καλοκαίρι να είναι η ευκαιρία να συναντήσουμε ανθρώπους και να συναντηθούμε. Να μιλήσουμε ανοιχτά για τους φόβους μας και να μη διστάσουμε να αποκαλύψουμε τα συναισθήματά μας σ’ αυτούς που προσεύχονται για εμάς. Να κάνουμε νέους φίλους και να ανακαλύψουμε εκ νέου τους παλιούς. Να μοιραστούμε το χρόνο, ακόμα και εκείνον που προορίζαμε για τον εαυτό μας. Ποτέ δεν ξέρεις τι έμπνευση θα πάρεις από ένα άγρυπνο μάτι που παρακολουθεί τη σκέψη σου είτε είναι κοντά είτε βρίσκεται χιλιόμετρα μακριά.
Ο έρωτας, άλλωστε, είναι πάντα η πρόφαση για να καλύψουμε με ένταση όλα όσα μας βασάνισαν το δύσκολο χειμώνα, κάνοντας μια θεαματική βουτιά στην απροσπέλαστη ψυχή του άλλου. Χωρίς πάντα ο καλοκαιρινός έρωτας να έχει διάρκεια, οι περισσότεροι αυτόν επιθυμούν, προσθέτοντας λίγη φασαρία ακόμα στην ύπαρξή τους, η οποία καταλαβαίνει ότι ζει μόνο όταν εκπέμπει σε υψηλές συχνότητες.
Οι φίλοι, όμως, είναι το μπάσο στον ήχο. Είναι τα τζιτζίκια στη μέση της Αχαρνών. Είναι τα βότσαλα που βρίσκεις σκορπισμένα στις παραλίες αλλά μόνο λίγα κρατάς για πάντα στις αποσκευές σου. Είναι η μεγάλη λευκή ομπρέλα κόντρα σε ένα δυνατό ήλιο. Είναι εκεί χωρίς να χρειάζεται να σου θυμίσουν την ύπαρξή τους.
Ας είναι αυτός ο Αύγουστος καλοτάξιδος. Και ας είναι με φίλους.