Τηλεοπτική κατάθλιψη

Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε αυτό το μήνα στην Επιθεώρηση των Αρχείων Γενικής Ψυχιατρικής, όσο πιο πολύ οι έφηβοι βλέπουν τηλεόραση τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να νοσήσουν από κατάθλιψη στη νεότητά τους.

Εγώ, που δεν είμαι ούτε έφηβη ούτε στην πρώτη μου νεότητα, κινδυνεύω να πάθω ήδη κατάθλιψη με την ελληνική τηλεόραση, και ας μη με έχουν συμπεριλάβει στο δείγμα οι ερευνητές.

Η αγένεια της ημιμάθειας

Η τηλεόραση, πέρα από την κιτς αισθητική των εκπομπών που προβάλλει και τη ροπή στον αέναο κιτρινισμό, διακρίνεται και για την έλλειψη καλών τρόπων. Είθισται όταν είσαι ο οικοδεσπότης μιας εκπομπής και επιλέγεις έναν καλεσμένο που κατά τη δική σου άποψη είναι ο πιο κατάλληλα καταρτισμένος επί του θέματος που παρουσιάζεις, να του παραχωρείς τον τηλεοπτικό χρόνο που χρειάζεται για να ξεδιπλώσει τις απόψεις του. Αυτό σημαίνει ότι θα τον σεβαστείς και δεν θα τον διακόπτεις συνεχώς με σχόλια και μικρά βιντεάκια, και σε καμία περίπτωση δεν θα τον κουβαλήσεις μέχρι το στούντιο της εκπομπής για να του πεις εσύ τι ξέρεις για το θέμα. Την προηγούμενη Τρίτη, ακόμα και οι λεγόμενες σοβαρές εκπομπές, τύπου «Ανταποκριτές» στη ΝΕΤ, υπέπεσαν σε παρόμοια σφάλματα τηλεοπτικής δεοντολογίας. Οι δύο οικοδεσπότες της εκπομπής, ενώ φιλοξενούσαν τον Νικόλα Βουλέλη, διευθυντή Σύνταξης του ΑΠΕ, για τις εκλογές στο Ισραήλ και για το τι μέλλει γενέσθαι για τον παλαιστινιακό λαό, δεν τον τίμησαν όσο θα έπρεπε. Ακόμα και τον απεσταλμένο τους Πάνο Χαρίτο, που δεν ήταν στην Ιερουσαλήμ, όπως εκ παραδρομής είπαν, αλλά στο Τελ Αβίβ, προσπάθησαν να ξεπεράσουν σε πληροφορίες. Ε, είναι αλήθεια ότι το στούντιο της Μεσογείων μιλάει απευθείας με το κόμμα Λικούντ.

Ο μεγάλος θυμός

Αμέσως μετά τους «Ανταποκριτές», η Μαρία Κατσουνάκη στην εκπομπή της ΝΕΤ για τον κινηματογράφο είχε προσκαλέσει το σκηνοθέτη Νίκο Παναγιωτόπουλο, με αφορμή την προβολή της ταινίας του «Πεθαίνοντας στην Αθήνα». Ο σκηνοθέτης ήταν δικαιολογημένα έξαλλος με την κατάσταση που επικρατεί στο τηλεοπτικό τοπίο και στο χώρο του -ανύπαρκτου- πολιτισμού. Έθιξε μερικά πολύ σημαντικά πράγματα: Ως πότε θα προβάλλονται οι γραφικές ταινίες του υποτιθέμενου παλιού «καλού» κινηματογράφου, τη στιγμή που δεν ευνοούνται οι νέες κινηματογραφικές προσπάθειες; Γιατί οι καλύτερες ταινίες προβάλλονται τις καθημερινές στις 3 το πρωί από την τηλεόραση, ενώ στη ζώνη υψηλής τηλεθέασης προβάλλονται σκουπίδια; Ως πότε αυτή η χώρα θα θάβει τα δικά της παιδιά και μερικοί κριτικοί θα παίζουν τα δικά τους παιχνίδια εξουσίας εις βάρος της δημιουργίας;

Η δημοσιογράφος, μάλλον από φόβο, δεν μπόρεσε να παρακολουθήσει και να κεντρίσει την πολύ ενδιαφέρουσα κατάθεση του σημαντικού αυτού σκηνοθέτη. Πυροσβεστικά και αμήχανα, προσπαθούσε να υποτιμήσει την ένταση και την ισχύ των λεγομένων του αντί να τον αφήσει να τα πει για ακόμα μια φορά έξω από τα δόντια, όπως άλλωστε αρμόζει σ' αυτές τις περιπτώσεις.

Σάκη μου, το μαντίλι σου

Μπορεί η κυβέρνηση της χώρας να μην έχει λάβει κανένα απολύτως μέτρο σε ορίζοντα τριμήνου για την οικονομική κρίση που διογκώνεται και επηρεάζει τις ζωές όλων μας, η διοίκηση όμως της ΕΡΤ από τον περασμένο Μάιο έχει ανακοινώσει ότι ο Σάκης Ρουβάς θα μας εκπροσωπήσει στην Eurovision. Όχι τίποτα άλλο, για να μη λέτε ότι δεν δουλεύει κανένας σ' αυτόν τον τόπο.

Χθες, λοιπόν, παρουσιάστηκαν τα τρία τραγούδια της ελληνικής συμμετοχής. Από αυτά το κοινό καλείται να επιλέξει το επικρατέστερο για τη σπουδαία συμμετοχή μας σ' αυτόν τον υπέρλαμπρο θεσμό. Το φαγητό ήταν φτιαγμένο με τα ίδια βαρετά υλικά: δύο dance τραγουδάκια για να κουνήσει λίγο το κορμάκι του ο πατέρας Σάκης, μια μπαλάντα για τον Άγιο Βαλεντίνο, ενώ και για τα τρία τραγούδια οι συνθέτες είναι ο εξής ένας Τάδε Ταδόπουλος. Το καλύτερο, όμως, ειπώθηκε διά στόματος Τζόνι -be good- Καλημέρη: Φέρνουμε πρωτιές στο διαγωνισμό της Eurovision, γιατί εκεί που οι άλλοι το βλέπουν ως πανηγυράκι, εμείς το θεωρούμε κάτι πολύ σοβαρό για τη χώρα...

Μήπως μετά από όλα αυτά ανήκετε και εσείς στο δείγμα της έρευνας για την κατάθλιψη;